Załączam parę pofromborskich reminiscencji fotograficznych. Na razie bez detali, bo dopiero zbieram myśli… A jest CO zbierać. Bowiem dowiedziałyśmy się wiele nowego. I jakoś muszę te nowości oswoić, żeby je opisać.
A na razie parę zdjęć i krótki filmik z biciem DZWONÓW.
Nigdzie indziej dzwony nie brzmią tak dostojnie, jak właśnie na Wzgórzu Katedralnym we Fromborku.
- To międzywale w Leszkowach, zdjęcie zrobione z PKS-u w drodze DO Fromborka
- ten pomniczek niezmiennie z niesłychaną mocą przyciąga obiektyw…
- praca Macieja Meyera z Kaplicy Szembeka. Wreszcie w całości 🙂
- Fragment świecznika Schlaubitza
- Inny świecznik, od lat taksamo zachwycający
- Czekając na…
- … tędy do Braniewa
- nocne 3 krowy na gzymsie
- Rozświetlone Wzgórze Katedralne
- Specjalna dedykacja dla Desantu Gdańskiego 🙂
- No i przebój wystawy – Ołtarz ze Skolit… Pełen informacji i wciąż nieodczytany. Kto nie widział, niech się spieszy bo wystawa tylko do maja/czerwca b.r.
O tych, których nie spotkałyśmy jeszcze, napiszę może kiedy indziej… Ich obecność jest może nawet bardziej wyczuwalna, niż tych w malborskiej Kaplicy Św. Anny.
Tyle na razie… Akumulatory doładowane, na czas jakiś. Następna wizyta już wkrótce. A co najważniejsze – w tym sezonie mam sporo grup do Fromborka. I z pewnością, jak zwykle, wszyscy wyjadą stamtąd zauroczeni tym „miejscem na końcu świata”, jak pisał Doktor Kopernik.
