Zwykła niezwykła wycieczka cz.2 – Sejny

Od tej jesieni Sejny jawić mi się zawsze będą jako sympatyczny PRZYSTANEK na trasie 🙂

I nawet fakt, że nie mam ani jednego zdjęcia tamtejszej Madonny Szafkowej (żadne się nie udało) – nie jest w stanie zmienić tego odczucia****.

**** (wpis z 7.11. – MAM zdjęcia Madonny Szafkowej, mam osobiste 🙂 nie ma to jak zrobić porządek w plikach zatytułowanych „różne zewsząd”… wśród różnych zdjęć zewsząd – znalazłam całkiem – całkiem zdjęcia, które niniejszym wklejam do albumu pt. Sejny)

Na dodatek pogoda była piękna (jak na tę porę roku) i wszyscy zaangażowani byli w szukanie grobu przodka (nie, nie mojego, ja nie mam związków z tym kresem Rzeczypospolitej) na tutejszym starym cmentarzu. Nawet, kiedy zamykałam samochód przed Domem Litewskim (każdemu z czystym sercem polecam tamtejszą Karczmębo mają smaczne jedzenie, a przy tym – zacne porcje), jedna z pań zagadniętych uprzednio na cmentarzu, zatrzymała mnie z informacją, że już zna lokalizację grobu… 

A same Sejny ?

No cóż… Jadąc tu po raz pierwszy, nie przypuszczałam, że tyle treści kryje się już w samej nazwie miasteczka. Zresztą, jak twierdzą historycy – jest ona pochodzenia  jaćwieskiego… bo to Jaćwież przecież. Tutaj  jest ciekawy opis tych ziem.

Dotychczas z Sejnami kojarzyło mi się wyłącznie Powstanie Sejneńskie. Mało się o nim mówi, ba! chyba w ogóle. Ale tutaj, w Sejnach nie sposób o tym nie wspominać, zwłaszcza stojąc przy pomniku Poza tym – Sejny to też wspomnienie nieodległych Dobkiszek, położonych (po litewskiej stronie granicy), na południe od trasy Simnas (Simno) – Alytus (Olita – która sama jest ciekawym miastem). Ale wracając do Dobkiszek – tutaj urodził się Szymon Konarski.

Bez względu na związki (lub ich brak) rodzinne czy historyczne, warto sobie zdać sprawę z tego, że ta ziemia ma naprawdę niesłychanie bogatą (co za truizm) historię…

Wystarczy stanąć przed okazałym gmachem klasztoru dominikanów. Można się zadumać nad etniczną złożonością tych ziem, natknąwszy się na pomnik biskupa Baranowskiego (czy Baranauskasa, jak chce litewska część mieszkańców Sejn) nieopodal kolegiaty.

Ale bogactwo i różnorodność Sejn to również ciekawe miejsce, dla miłośników Czesława Miłosza – z racji jego związków rodzinnych z odległą o nieco ponad 8 km na pn-wschód Krasnogrudą.

Dla tych, którzy lubią podróże dalsze niż bliższe – dobrym źródłem do poznania litewskich okolic Sejn jest przewodnik Tomasza Krzywickiego pt. Litwa.

A wracając do Sejn – to nie tylko samo miasteczko. To także liczne szlaki turystyczne i ciekawe miejscowości w tzw. okolicy.

No i – nigdy bym się nie spodziewała, że w tym sennym miasteczku pogranicza znajdę tyle ciekawostek.

🙂

Zagwozdka – pożegnanie

Hm… Właściwie to powinnam się cieszyć. P.K. rozwiązał Zagwozdkę. I to tak ot, po prostu, z marszu niejako.

A wszystko przez to, że zauważyłam w statystyce blogu spory ruch wokół Zagwozdki, a konkretnie pierwszej części (TUTAJ jest część druga). A że wejścia były z tzw. świata – postanowiłam ułatwić moim Szanownym Czytaczom życie i przetłumaczyłam artykuł na angielski. Załączyłam zdjęcie, wspomniałam o problemie, raz jeszcze przejrzałam Dunckera, wrzuciłam artykuł na bloga, a linka do niego na FB i poszłam spać.

Rano, przed wyjściem na wycieczkę, zajrzałam na FB, i zamarłam z wrażenia. Oto P. zamieścił parę komentarzy pod moim łączem do artykułu:

…nie wiem czy Cię ucieszę czy zmartwię. Moim zdaniem obraz przedstawia miasto pruskie ale w tak zwanych Prusach Południowych – czyli Kalisz. Rzeka to Prosna a kościół to kolegiata Są też inne szczegóły, które potwierdzają tę obserwację. Ciekaw jestem Twojego zdania.

No, ale JAKIE ja miałam mieć zdanie, skoro ja w życiu nie byłam w Kaliszu!! nawet musiałam sobie na mapę zerknąć, by miasto porządnie umiejscowić!! Tak ukierunkowana byłam – wszyscy byliśmy – na Prusy Wschodnie, że żadne inne miejsca na tym łez padole nam do głowy nie przyszło.

…. W centrum obrazu jest lekko zamglona wysoka budowla. To, moim skromnym zdaniem, kościół św. Mikołaja. BEZ wieży, czyli obraz z okresu między 1706, kiedy to została spalona, a rokiem 1877, kiedy przystąpiono do jej odbudowy. Ja się skłaniam do datowania na przełom wieków XVIII/XIX raczej już w czasach napoleońskich…

Noooooo, to ja jednak chyba kiedyś powinnam do tego Kalisza pojechać. Zobaczyć miasto, które niechcący spędzało mi sen z oczu 🙂

… Na tym obrazie ten pałac jest całkiem dobrze odwzorowany:-))))

No i jest… faktycznie jest. Kiedy to sobie uświadomiłam – wbiło mnie niemal w fotel – poczułam się prawie jak Koziołek Mądra Głowa, co to…

„błąkał się po całym świecie, żeby dojść do … Pacanowa” 😀

A czemu napisałam, że właściwie to powinnam się cieszyć?

Ano, bo skoro sprawa przysłowiowego „Konia Sobieskiego” rozwiązana, to czym ja teraz będę sobie głowę zaprzątać?

Poniżej, po raz ostatni Zagwozdka Lady M.

A tak na marginesie, P.  zawsze miał celne spostrzeżenia (nie mówiąc już o ripostach) 😀

Dobranoc 😉