Niedawno na zaprzyjaźnionym świetnym blogu pojawiła się notka o złowieszczym tytule: „Czas się pożegnać”.
No i podniósł się raban. No bo jak tak można??? Blog należy (wciąż nie mogę zdobyć się na czas przeszły) do najciekawszych, jakie czytujemy. Pisany z wielkim taktem – dla wielu czytelników jest jedyną możliwością odwiedzenia Zamku i odetchnięcia jego atmosferą.
Już kiedyś przeżyliśmy (my – czytelnicy bloga – a jest nas sporo!!!) taką chwilę niepokoju, kiedy blog zamarł. Na szczęście wtedy to był fałszywy alarm. Teraz jednak wygląda na to, że Autor tym razem pisał poważnie.
Na blogu zapadła cisza…
JK nazwał to „uśmierceniem bloga”. Miał rację. Wieje pustką. Co jakiś czas pojawiają się komentarze w nadziei sprowokowania Autora, ale ten milczy…
Czy powróci?
Miejmy nadzieję, że tak!!! Kiedy już przetoczy się Wiadoma Rocznica, Autor bloga odpocznie nieco, a potem trawiony wyrzutami sumienia – odda nam bloga 😉 Czas faktycznie nie jest z gumy – niestety. Ale – może kiedy nastanie jesień i życie zwolni nieco tempa, to na blogu pojawi się nowy wpis…
Na razie jednak panuje cisza… i w związku z tym, kiedyś pozwoliłam sobie na roztoczenie wizji – jak to wszyscy, stosownie oflagowani, przykuwamy się do bramy głównej Wiadomego Zamku – w ten sposób wyrażając naszą dezaprobatę dla decyzji Autora.
Trafiłam na świetny grunt.
Aida – zdolna bestia – rysowniczka, projektantka, ilustratorka, a na dodatek mająca wyobraźnię (że ho-ho) – natychmiast podjęła temat.
No i proszę – jest pikieta – według Aidy 🙂
Wielcy Mistrzowie – wybrani z tzw. klucza- absolutnie subiektywnego klucza… Ten bez głowy, ale za to z gaśnicą, to temat na osobną opowieść 😉 Kiedyś się obie weźmiemy i opiszemy to w stosownym momencie 😉
Ale pikieta jest na serio! Oddajcie nam bloga!
P.S. – do Aidy:
Teraz moje motto powinno brzmieć tak: „Ze słońcem w kieszeni i chmurą gradową… i mściwym toporem krzyżackim… z gaśnicą u nogi”
P.S.S. – do Aidy:
Podmieniłam – chyba lepiej z podpisami. Aczkolwiek my akurat jesteśmy tak do siebie podobne, że aż się rzucamy w oczy. Nie myślałam, że potrafię być taka naburmuszona 🙂
Dopisek z dnia 13.04.2010
Blog wrócił 🙂 nie pod dawnym adresem internetowym, ale najważniejsze, że jest!
Tutivillus i inni 
Siłą nikogo nie zaciągniesz do pisania bloga 🙂
Wiem 🙂
I dlatego w taki sposób – nie całkiem histEryczny (ale dość histOryczny) i nie całkiem ponury dajemy do zrozumienia co czujemy 🙂
Gnothi seauton jak pisywali Grecy… I gaśnica!
O – dostałam mój szalik! Dziękuję 🙂
Dlaczego mnie tam nie ma na tym rysunku?! Jam też ZA :))))
Ja myślę, że trzeba Aidę zmotywować do zagęszczenia tłumu niezadowolonych 😉
A ładnie to tak pikietę mi tu urządzać?! Przecież to tylko zmiana adresu była:) A poważnie, to jestem wzruszony. Naprawdę. Dziękuję (to napisawszy zapłakał).