15 stycznia b.r. miało miejsce niezwykle ciekawe spotkanie w elbląskiej Kawiarence Clio funkcjonującej przy Muzeum w Elblągu. Spotkanie dotyczyło Kanału, który na razie wbrew hasłu – zamiast łączyć, dzieli…
(Nieco o spotkaniu TUTAJ, i TUTAJ , także TUTAJ. )
Ostatnio jednak coś jakby drgnęło „w temacie” Kanału. Gminy „około kanałowe” zaczynają rozumieć jakość skarbu, jaki posiadają. Nadto rozpoczął się dawno oczekiwany remont tej wyjątkowej drogi wodnej. Poza tym – powstaje ciekawa seria krótkich filmów promujących i zarazem objaśniających działanie tego fenomenu hydrotechniki.
Wszyscy, którzy związani są w jakikolwiek sposób z Kanałem, mamy nadzieję, że doczekamy się w końcu wpisania tej wspaniałej drogi wodnej na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Sama od lat jeżdżę z grupami na Kanał Ebląski (wolę historyczną nazwę: Kanał Oberlandzki)… Jako humanistce trudno mi było zrozumieć działanie całej maszynerii; w zasadzie nie bardzo mnie obchodziło, jak to możliwe, by statek jeździł po trawie. Wystarczyło mi piękno otoczenia i cisza na pochylni. Ale dzięki niezwykłej cierpliwości Państwa Rojewskich, z którymi współpracuję od lat, w końcu już wiem, jak to działa. Najpierw więc była ślepa fascynacja i zachwyt, potem dopiero zrozumienie. Teraz już bez strachu o tzw. trudne pytania – chętnie i często zabieram moich Zwiedzaczy na przejażdżkę statkiem 🙂
Tutivillus i inni 
Świetne!
Dziękuję 🙂
Wydawnictwo „100 lat żeglugi pasażerskiej” – Ryszarda Kowalskiego, Cezarego Wawrzyńskiego, którą jako jeden egzemplarz otrzymałem, oddaje całkowicie urok Kanału. Książka, zaś „150 lat Kanału Ostróda-Elbląg. 1860-2010”, którą będę miał, dopełni mego szczęścia ,,, no może nie tylko mojego.
o rany!!!!!!!
nooooooo, to teraz tylko pozostaje mi trzymac kciuki – i to mocno 😀